'Dineren in een toprestaurant is doorgaans een dure aangelegenheid. Maar niet tijdens de Restaurant Week! Van 14 tot en met 20 maart serveren de beste restaurants een gastronomisch hoogstaand driegangendiner aan de spotprijs van 27,50€.'

Zo wordt de Restaurant Week aangeprezen en ondanks het dubbele gevoel bij deze aankondiging (niet bepaald reclame voor de horeca…) sprak het mij voldoende aan om de kans aan te grijpen om bij de alom geprezen David Selen te gaan dineren voor een ‘vriendenprijsje’.

Kijk, het zit zo: een kwalitatief hoogstaande maaltijd is een dure bedoening. Simple comme bonjour. De beste en verse ingrediënten, de uitgedokterde en herhaaldelijk herwerkte combinaties, de minuscule voorbereidingen en de arbeidsintensieve bereidingen, de klasse bediening, het mooiste materiaal op en rond de tafel, de zorgvuldig geselecteerde wijnen,… Voor niets gaat de zon op. En al de rest kost zijn prijs.

Maar als de heren restaurateurs meestappen in wat uiteindelijk een klantvriendelijke vorm van publiciteit is, kunnen we dat maar beter met dank aanvaarden. Als een klasbak zoals David Selen u voor deze prijs wil verwennen moet u daar geen twee keer over nadenken, toch?

Dus ben ik gisterenavond naar Bissegem gereden om na te gaan of alle lof die David recent te eer valt terecht is. Als liefhebber, niet om te oordelen over de cuisson, de mise on pace, de temperatuur van de wijn en het al van niet opdienen van vers roomijs (of andere ‘Mijn restaurant’ termen), maar om te ervaren wat dit restaurant zo speciaal maakt voor de doorsnee (potentiële) klant.

De ontvangst was correct zonder meer. Een stielman, deze ober die mij meteen overhaalde om het huisaperitief te nemen wat, uiteraard, niet in de prijs was inbegrepen. Foutje van mijnentwege, maar ik was onder de indruk van de ruimte en de aankleding en was eventjes niet bij de les. Let op, de geserveerde Cava was zeer lekker, maar ik had me voorgenomen mij aan het strikte minimum te houden en had eigenlijk meteen de aperitiefwijn moeten vragen. Enfin, budget overschreden, professionele bediening, alles dik in orde.

Zo ook de amuses. Of de smaakmakertjes, zo u wilt. Ik heb het niet zo voor warme bloemkool (andere fouten heb ik dan weer niet) en het soepje dat werd opgediend smaakte wel heel sterk naar dat basisingrediënt, maar dat is dan ook weer sterk: het basisproduct versterken door de bereiding. De, als ik het goed voor heb, Ricotta met amandelnootjes, de ham en de zalmmousse echter waren geheel en al mijn smaak en zo zuiver als enigszins mogelijk.

Daarna werd de Sauvingon ons voorgesteld en ingeschonken. Een lekkere witte wijn met een typische afdronk die perfect aansloot bij combinatie van Sint-jakobsschelpen en de grijze Noordzeegarnalen. Bijzonder mooi gepresenteerd en knap afgewerkt met rucola, zowel visueel als smaaktechnisch.

Daarna is er de mogelijkheid om een extra gerechtje te nemen, namelijk de Risotto Carnaroli met tonijn en kreeft. Ongetwijfeld top en ik kwam even in discussie met mezelf maar de opdracht was het basisaanbod te evalueren en ik was mij al te buiten gegaan aan het aperitief dus beperkte ik mij tot het driegangenmenu. Tenslotte was het avond en overmaat is niet bevorderlijk voor de nachtrust. Niet waar?

Een rode Mèdoc werd uitgeschonken waar de Merlot duidelijk de bovenhand voerde, subtiel en warm zijn trefwoorden die mij zijn bijgebleven. Deze keuze was ongetwijfeld het resultaat van eindeloze combinaties van wijn en spijs combinaties en paste absoluut wonderwel bij het Belgische witblauw dat, tot mijn verbazing, werd gecombineerd met gerookte paling. Of dit nu gangbaar is in de wereld van de betere keuken, dan wel uiterst origineel, kan ik niet zeggen. Maar het werkt. Ook de Poperingse (of wat dacht je?) hoppescheuten waren een verrijking. Ze zien er uit als ferm uit de kluiten gewassen sojascheuten of ‘anorexieasperges’, maar hebben ergens een leuke combinatie van noten- en radijssmaak. Het vlees werd, zoals het een toprestaurant past, keurig tussen uitnodigend rood en voldoende gebakken geserveerd. Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar bij mij is het altijd net te rauw of grijsrood… Klasse.

Ik ben geen zoetemond en ik neem doorgaans liever een extra glas wijn dan een dessert maar, de opdracht indachtig, werd afgesloten met een zeer geslaagde combinatie van caramel-banaan en koffie ijs. En weer ‘boenk d’er op’! Klassedessert, gecomplementeerd met een mooie dessertwijn die het af maakte.

Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar omdat ik het aangewezen vind dagelijks te eten in plaats van één keer per week gastronomisch kan ik, helaas, niet regelmatig genieten van de kunsten van David en konsoorten. Maar wellicht zou zelfs dat wennen na een tijdje.

Je cuisine comme j’avais toujours rêvé de cuisiner !

Zo omschrijft David het zelf. En hij moet dat vooral verder doen. Samen met de mensen rond hem die het professionalisme en de warmte van de gastheer perfect overbrengen in de zaal. Dit is een klasse restaurant en zéér het ontdekken waard!

mb